dinsdag 28 april 2009

His Master's Voice (part 2)

Even een berichtje naar aanleiding van het berichtje van gisteren, meer bepaald de titel van dat berichtje: His Master’s Voice. Een van de trouwe lezers van mijn blogberichten vroeg mij waar die titel op sloeg. In mijn tijd was dat een begrip, His Master’s Voice. Dat wil zeggen, toen ik nog jong was. En onschuldig, en aardig om te zien. Toen mijn toekomst nog vóór mij lag, en niet achter mij. Toen dus. Toen was er His Master’s Voice en dat was een platenlabel.
Wat een platenlabel is? Of was? Dat was een organisatie, of een onderdeel daarvan, die ‘platen’ uitbracht, dat wil zeggen langspeelplaten, ofwel elpees (lp’s). Wat dat voor dingen waren? Dat waren geluidsdragers, toen er nog geen cd’s waren, dus héél lang geleden. Die platen werden ‘gedraaid’, op een pickup, ook wel platenspeler genoemd. Wat dat nu weer was? Dat was een apparaat... Nee, wacht, we dwalen af. Laat ik eerst even terugkomen op His Master’s Voice.
Op de hoes (d.i. verpakking) van de elpee (zie boven) stond een hondje afgebeeld (wit met zwart) dat zijn kop in de hoorn van een koffergrammofoon stak omdat... Wat een koffergrammofoon is? Dat is een soort platenspeler van nog véél, véél langer geleden. Die moest je opdraaien met een zwengel, en dan kon je er 78-toeren platen op draaien, die van bakeliet waren en... Achtenzeventig toeren? Bakeliet?

Weet je wat, als jullie dat eens opzochten. Op Wikipedia is er vast een hoop over te vinden.

4 opmerkingen:

  1. Helaas, de zoekterm 'koffergrammofoon' is niet bekend bij Wikipedia. Ik dacht vervolgens slim te zijn en op de Engelse versie te zoeken op 'Suitcasegramophone', maar ook daar had ik geen succes. Vandaar dat wij onwetende (maar oh zo trouwe) lezers toch weer bij u te rade moeten om erachter te komen wat dit fenomeen precies inhoudt. Dan hebt u ook weer stof voor een blog van morgen. Checks en balances. Ofzo.

    Plank.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Beste Plank (?),

    Dank voor je reactie. Jammer dat Wikipedia tekort schiet (dat is voor het eerst...). Ik zal op korte termijn in mijn eigen Erikipedia duiken voor geschikte informatie omtrent het wezen en gebruik der koffergrammofoon. I'll be back, aldus vriend Arnold S.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Het hondje heette Nipper en luisterde naar de stem van zijn overleden baasje.
    De broer van zijn baas maakte er een schilderij van, oorspronkelijk was het een cilindergrammofoon.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Beste Ans, bedankt voor je reactie. Nipper! Zo leer ik elke dag wat bij! Ik las zojuist bij de evaluatie van mijn tentamen strafrechtsgeschiedenis de opmerking van een van de studenten, dat dat tentamen het detaillistische niveau had van "hoe heette de hond van Hitler?" Een volkomen onterechte opmerking uiteraard. Ik weet ook niet hoe die hond heette, maar het was - hoe kan het ook anders - een Duitse herder. Ik weet trouwens ook al niet wat een cilindergrammofoon is... Er valt nog veel te leren derhalve!

    BeantwoordenVerwijderen