Het Theater van de Lach

Ik dacht even dat het om een 1 april grap ging toen ik vanmorgen in de krant kennisnam van de zoveelste episode van de tragikomedie rond het theater van Adje. Ik vond het al droevig dat de bioscoop in Midi het veld moest ruimen voor dit volkstheater. Maar het werd allemaal pas echt treurig toen bleek dat de gemeente – die het pand voor 2,5 miljoen aankocht – niet in staat bleek te zijn om een fatsoenlijke kostenraming te maken van de verbouwing. Dat werd dus bijna zeven miljoen in plaats van vijf. Rekenfoutje. De volgende keer toch maar even het telraam erbij pakken.
En nu blijkt dat Adje zich heeft teruggetrokken als exploitant van het theater. Hij kan de huur niet betalen omdat hem geen contracten voor tv-programma’s worden aangeboden. Zelf wijt hij dat aan de economische crisis. Zou dat werkelijk de oorzaak zijn? Is het niet gewoon zo, dat Adje als uithangbord van het theater de programmamakers eerder afschrikt dan aantrekt? Zelfs de onbenulligheid en smakeloosheid van tv-programma’s heeft immers haar grenzen.
Adje is komiek, zo wordt beweerd. Dat verklaart een hoop. Ik zag dit weekend nog een stukje van zijn komisch optreden in de show van Paul de Leeuw omdat ik de afstandsbediening niet zo snel kon vinden. Te gênant voor woorden. Hij speelde voor hond. De hond en de leeuw. Zouden de kinderen van Paul de Leeuw zich intussen niet schamen voor het programma van hun moeder? Dat De Leeuw nog wel contracten krijgt vind ik vreemder dan dat Adje er geen krijgt.

Maar wat nu te doen met Adjes theater? Adje zal er als artiest blijven optreden, dus het blijft toch een beetje zijn theater. Dat maakt het wel extra lastig voor de nieuwe wethouder van cultuur Ton Horn om een andere exploitant te vinden. Dat is inderdaad dezelfde Ton Horn over wie ik gisteren berichtte dat hij burgemeester Vreeman zal vergezellen op diens dienstreis naar Tunesië.
Tijdens die reis zal hij samen met de burgervader een bezoek brengen aan Carthago. Je bent immers niet voor niets wethouder van cultuur. Dan wil je ook wel eens een volledig verwoeste stad zien. Misschien kan hij daar dan tevens inspiratie opdoen om tot een oplossing te komen voor Midi. Een definitieve oplossing. Iets in de trant van ceterum censeo theatrum Adriani delendam esse.

Gewoon platgooien dus dat theater. Dan is het qua niveau gelijk aan de humor van Adje.