De ballen van Albron

Albron moet vertrekken. De klanttevredenheid (mooi woord) laat te wensen over. Lees: die is nog slechter dan het jaar daarvoor. De druppel die de emmer wellicht heeft doen overlopen, waren die plastic mesjes in de mensa. Dat was ook wel een heel erg sneue vertoning. Ze waren wel scherper dan de gewone messen, die door Albron waarschijnlijk zijn doorverkocht aan een gekkenhuis – dit zodat de gekken zichzelf of elkaar niet kunnen snijden tijdens het eten. Ook houdt Albron er van die rare verkooptechnieken op na. Dat de bezoekers van de mensa de luxe, dure producten welhaast moeten kopen, omdat de betaalbare voeders waar de gewone mensen en ik het mee moeten doen, grotendeels onder en achter de counters en kasten zijn verstopt.
Zelf vind ik de maaltijden van Albron evenwel niet slechter dan die van vorige voedselverstrekkers, maar ik sta dan ook niet bekend om mijn verfijnde smaak. Ik heb eigenlijk alleen moeite met de kipsaté, die het tot een derde plaats in mijn persoonlijke Top Drie van Heel Erg Vieze Dingen heeft gebracht, en waar ik het verder liever niet over wil hebben. Trouwens, ook de bitterballen van Albron liggen nogal zwaar op de maag. Toen ik vorige week een keer met mijn vriendin en mijn andere vriendin aan de borrels en bitterballen ging in de Esplanade, is me dat althans niet goed bekomen. Maar dat kan ook te maken hebben gehad met het aantal ballen dat per portie wordt geserveerd.
Ook weer zo’n rare verkooptechniek van Albron. Een portie bitterballen bestaat uit acht stuks. En wij waren zoals gezegd met drie personen, dus dat komt niet uit, dan wordt er iemand tekort gedaan want toevallig hadden wij geen van drieën een balansdag op dat moment. En er mag kennelijk geen negende bal in de frituur worden gegooid. Dat is toch wel bitter (dit is een woordspeling). Dus dan moet je een tweede portie bestellen, maar dat maakt de boel alleen maar erger, want dan zit je op zestien ballen en worden er dus twee personen tekort gedaan, namelijk mijn beide vriendinnen. Wij bestelden derhalve drie porties, met in het totaal vierentwintig ballen.
Omdat het numerieke evenwicht vervolgens door één of meer personen uit het oog werd verloren, kwam het aantal ballen weer niet goed uit. Wij waren derhalve gedwongen een vierde portie te bestellen om de ondervoeden onder ons te compenseren. Dat slaagde maar ten dele. Of eigenlijk niet. Vervolgens kan ik mij nog een vijfde, zesde en zevende portie ballen herinneren, maar helemaal goed is het niet meer gekomen. Met mijn maag ook niet. Vreemd is wel dat beide anderen daar helemaal geen last van hadden.