Bozo de Begrafenisclown

Op de Radboud Universiteit van Nijmegen wordt woensdag een symposium gehouden met als titel Veranderde rituelen rondom de dood. Een van de organisatoren van deze bijeenkomst is nog niet zo lang geleden gepromoveerd tot doctor op een proefschrift over uitvaartrituelen. In een interview zegt deze Dr. Death dat hij de begeleiding van stervenden als een grote uitdaging beschouwt omdat deze mensen in een crisissituatie zitten. Van dat laatste had ik al zo’n vermoeden.
Deze crisis kan evenwel op een eenvoudige wijze worden opgelost. Je kunt bijvoorbeeld de oude vertrouwde koffiekan bij de stervende op het nachtkastje zetten, aldus de jonge doodsdoctor. Inderdaad, koffie werkt rustgevend. En een koffieapparaat dus blijkbaar ook. Of een Senseo. Of een Nespresso. What else.
Die koffiekan blijkt vervolgens ook een rol te kunnen gaan spelen bij de uitvaart die op het overlijden volgt. Ik vraag me af wat voor rol dat kan zijn. Mijn koffiezetapparaat bijvoorbeeld heeft maar een maximum van tien kopjes. Maar misschien kunnen enkele van de genodigden thermoskannen meenemen van huis, dat scheelt toch weer.

Tijdens de uitvaart kan voorts gebruik worden gemaakt van de diensten van een ‘rouwclown’. Deze kan de nabestaanden helpen ‘het verdriet los te maken’. Bozo de Begrafenisclown. Alsof een begrafenis al niet triest genoeg is. Je zou zo’n clown toch een doodschop geven. Je hoort het Ben Cramer al zingen: “Hij was maar een clown, in het wit en het rood; hij was maar een clown, maar nu is hij dood”. Of is deze zanger van het levenslied inmiddels zelf al dood? Volgens mij leeft hij nog, maar ik weet het niet zeker en Ben waarschijnlijk ook niet.
Zou die rouwclown eigenlijk speciaal worden opgeleid om mensen aan het huilen te maken? Dat daar een soort masteropleiding voor is aan de universiteit van Nijmegen. Of is het een gewone clown die de dag daarna weer moet optreden op een braderie of een kinderfeestje? Om daar de mensen ook weer te laten huilen, maar dan van het lachen. In dit laatste geval zal er wel snel een Hulplijn voor depressieve clowns komen, omdat zij het doodgewoon niet meer zien zitten, al die begrafenissen, of een burn out hebben van al die crematies. Wie zou er opnemen als je die Hulplijn zou bellen? Bassie?

Het zal je beroep maar wezen. Rouwclown. Om je dood te lachen!