My wooden shoe is breaking

Gefeliciteerd Jos Swanenberg. De dag waarop mensen mijn verjaardag vierden was ook voor Jos Swanenberg een bijzondere dag. Op 1 februari is Jos Swanenberg - een taalkundige uit Berlicum (!) - namelijk in dienst getreden als (deeltijd) hoogleraar ‘Diversiteit in taal en cultuur in Noord-Brabant’. Professor Swanenberg gaat zich bezighouden met een onderzoek naar Brabantse dialecten. Mijn klomp brak toen ik dit bericht las (in een ook al Brabants dagblad). Dat dit mogelijk is op een universiteit die haar best doet om Engels tot voertaal van de campus te maken, waar steeds meer colleges in deze taal worden gegeven, waar een heuse 'Food Plaza' is, en een 'Montesquieu Building', waar men understanding society in het vaandel voert... My wooden shoe was breaking! Mijn eigen onderzoek naar de geschiedenis van het strafrecht, geïllustreerd met kleurrijke voorbeelden uit de Brabantse rechtspraktijk, scoort hooguit een ‘doet leuk mee’ in de onderzoeksverslagen. Wil ik echt meedoen, dan moet ik mijn onderzoek toespitsen op gebieden buiten Brabant en liefst ook buiten Nederland, en daarvan verslag doen in het Engels in een buitenlandse periodiek. Maar misschien zit ik gewoon op de verkeerde faculteit.

Intussen begreep ik dat understanding society ons nieuw visitekaartje is, dat in de plaats is gekomen van het motto ‘geworteld in de katholieke traditie’. Inderdaad, dat zinnetje dat onder dat droeve boompje stond, met die poppetjes en die blokjes. Wie heeft die nieuwe slogan eigenlijk bedacht? De rector zelf? Nee toch zeker. Waarschijnlijk is een reclamebureau hiervoor verantwoordelijk. Dan hebben enkele frisse reclamejongens en -meisjes een paar weken of zelfs maanden hierover zitten brainstormen. En dan is dit het resultaat. Over hun uurloon zullen we het maar niet hebben. Creativiteit kan al zo moeilijk in geld worden uitgedrukt. Je zit zo gauw te laag.

Zouden de leden van het college van bestuur elkaar tevreden aangekeken hebben toen zij het resultaat hoorden? Zouden zij niet stiekem hebben gedacht our wooden shoes are breaking as well? Of dachten ze: het is Engels dus het is goed. Het is bovendien begrijpelijk Engels. Ook de maatschappij schijnen wij dus te begrijpen. Zouden al die dialectische types uit Berlicum, Den Dungen en Maaskantje (die ergens toch ook deel uitmaken van de samenleving) òns nog wel kunnen begrijpen? Je hoeft het ze niet te vragen. Je verstaat hun antwoord toch niet. Behalve Jos Swanenburg dan. Goed dat die man er is gekomen.