Between the sheets

Ik wist het. Ik voelde het gewoon. In de Univers van afgelopen donderdag zou mijn blog officieel worden aangekondigd, zo was mij toegezegd, en dus moest ik ervoor zorgen dat ik diezelfde donderdag on the air zou zijn. Men verwachtte kennelijk grote belangstelling. In de Univers was vervolgens geen aankondiging opgenomen. Natuurlijk niet. Dat soort dingen gebeurt nu eenmaal. Maar waarom toch altijd bij mij...
Waarom was het ook met de nieuwe syllabus, toen ik die op diezelfde donderdag opsloeg, weer mis? Nou ja, mis... Tot en met pagina 6 was het goedgegaan. Daarna wist men het kennelijk niet meer. Met meerderheid van stemmen heeft men toen besloten dat de volgende pagina pagina 8 zou zijn. Dit heeft geleid tot een wonderlijke paginering van de overige 200 bladzijden, met op volstrekt onverwachte momenten witpagina's ('maak hier een leuke tekening').

Ook enkele studenten was de merkwaardige lay out van mijn syllabus opgevallen (twee studenten). Andere studenten daarentegen wisten te melden dat er op blackboard geen sheets van het college te vinden waren. Bij sheets denk ik aan lakens. Aan mijn bed. Het was zo'n dag dat ik beter niet had kunnen opstaan. Studenten hebben een recht op sheets, zo werd mij uitgelegd. Zodra de groep uit meer dan twintig mensen (m/v) bestaat, moet er powerpoint zijn, met sheets, 'die je uit kunt printen' aldus de studenten.
Ik weet nu al dat dat mis zal gaan, mocht ik met powerpoint gaan werken. Ik heb daar een van mijn collega's mee zien zwoegen en zweten ten overstaan van zo'n 400 eerste-jaars. Bedoeling was dat ze vanuit haar sheets zou doorschakelen naar een filmpje op YouTube met een optreden van de laatmiddeleeuwse popgroep Europe, destijds de droom van elke hairstylist. Het filmpje deed het natuurlijk niet, de zaal werd onrustig. Maar plots gebeurde het: The final countdown denderde door de zaal - en hield niet meer op. Zo vaak hebben die jongens ook niet meer de gelegenheid om te spelen, dus ze grepen hun kans, voor een volle zaal. Het was waarschijnlijk de 'special-remix-edition-met-replay'. Ik heb nog dagen rondgelopen met 'it's the final countdown, tatadada' in mijn hoofd. De hele week vroeg naar bed gegaan.



Een man is zo oud als hij zich voelt (bij vrouwen schijnt dit ook voor te komen). Ik word komende zondag 50 jaar. Zo voel ik me ook.