Wie is De Mol?

Toen ik laatst over de zenders heen zapte, dacht ik even dat ik in een aflevering van X Factor terecht was gekomen, of in een herhaling van Popstars of zo. Maar het waren echte verstandelijk gehandicapten. Verstandelijk gehandicapten leveren namelijk altijd “leuke en mooie tv” op, aldus een woordvoerder van het productiebedrijf van Paul de Leeuw. En Paul kan het weten want die introduceerde dit genre destijds in zijn programma De Schreeuw van de Leeuw. De ouderen onder u zullen zich dat programma nog wel weten te herinneren. Die gehandicapten waren zo leuk, en mooi ook, het verschil met de andere gasten was bijna niet te zien.

Vervolgens kregen we Big Brother en De Gouden Kooi waarin ons een blik werd gegund op de dagelijkse beslommeringen van echt zwaar gestoorden. In een heuse woongroep trachtten zij er het beste van te maken en dat lukte ze heel aardig. Wel goed dat er een hek omheen stond. En nu is er dan de immer blije en glunderende Peter van der Worst die zich in zijn programma Van der Worst ziet sterren laat bijstaan door een drietal zwakbegaafde assistenten. Opnieuw leuke en mooie televisie, met echt ontroerende momenten. Zoals toen Wendy van Dijk tegen een van die zwakbegaafden zei dat haar borsten één week per maand een cupmaat groter waren. De assistent begon er spontaan van te kwijlen.

Maar de mooiste en de leukste beelden levert toch wel het nieuwe programma van Johnny de Mol op. Wat een natuurtalent, die Johnny, zo spontaan! Zoals die in Down met Johnny ronddartelt met andere verstandelijk gehandicapten is gewoon aandoenlijk om te zien. Kijk ze samen lachen en huilen en zingen en spelen en praten. Echt te gek. Er is ook een leuke prijsvraag voor de kijkers: Wie is De Mol?

Café Het Balkeneinde

De eerste veroordeling is een feit. Wegens overtreding van het rookverbod is een boete van 1200 euro opgelegd aan de uitbaters van café De Kachel in Groningen. What’s in a name. Wel een leuke opsteker voor Balkenende; zijn kabinet ligt toch al zo zwaar onder vuur. Sorry voor de woordspelingen. De totale verslagenheid die die man uitstraalde op die foto in de krant! Helemaal opgebrand, volledig uitgedoofd. Sorry voor de woordspelingen. Niet echt gepast, want het was één en al Balkenellende op die foto.

Benieuwd of Tilburg ook weer in het nieuws komt. Tijdens carnaval wordt hier massaal de kachel aangemaakt met dat rookverbod. Op aswoensdag zit men in elk geval niet zonder. Zou er tijdens deze dagen nou echt gecontroleerd worden? En zouden de inspecteurs zich dan ook hebben verkleed? Als clown bijvoorbeeld. Of in een piratenpak. Dan is hun signalement wel makkelijk door te geven aan andere kroegen: wit gezicht, rode neus, oranje haar. Of: ooglapje en een houten been.
Ook heel benieuwd hoe het publiek op die inspecteurs zal reageren. Kom op jongens, dan nemen we die clown te grazen... En voor een piraat is het al helemaal moeilijk om te vluchten met zo’n houten been. Zo blijkt dat roken inderdaad slecht is voor iemands gezondheid.

Gelukkig zijn er ook mensen die het rookverbod wel in acht nemen. Zoals ik. Ik ben hiervoor zelfs speciaal gaan roken. Op carnavalszondag (Maha Shivaratri voor de Hindoes want die vierden ook feest) ben ik naar café Het Balkeneinde geweest. Leuk café, leuke naam ook, daar komen de mensen op af – met drommen. Toen ik het café even verliet om buiten een sigaret te roken, kon ik vervolgens achter aansluiten bij een lange rij wachtenden. Het regende gelukkig niet zo heel erg hard, maar het kostte me toch al gauw een uur om weer binnen te komen. Na de derde sigaret ben ik maar naar huis gegaan.

Onderweg kwam ik nog een clown tegen. Ik heb hem mijn consumptiebonnen gegeven.

The Special Collectors Edition

Afgelopen maandag was ik aanwezig op de elfde Rosep-Studiebijeenkomst van het Centrum voor Wetenschap en Levensbeschouwing. De eerste tien bijeenkomsten was ik verhinderd. En trouwens ook niet uitgenodigd. Het was een interessante en gezellige bijeenkomst met als thema De organisatie van de inspiratie. Hoe te werken aan de vorming van studenten aan de UvT? Hoe kunnen de docenten inspirerend onderwijs geven, en daarmee ook de studenten inspireren? En hoe moet dit alles worden ingepast in de toenemende commercialisering van het wetenschapsbedrijf? Een bedrijf waarin hoogleraren steeds meer tot financial managers zijn geworden, die erop moeten toezien dat de leden van hun vakgroep zoveel mogelijk geld binnenhalen, aldus een van de sprekers.

Dit zette mij aan het denken. Het liet mij niet meer los. Ik raakte geïnspireerd, ik raakte ook niet meer in slaap. En zo kreeg ik een wellicht aardig idee voor mijn eigen vakgebied, dat zowel zal inspireren als geld genereren. Net als enkele van mijn collega’s wil ik mijn colleges op film gaan opnemen. En vervolgens deze verfilmde colleges na afloop van de cursus op dvd zetten en die dan aanbieden aan de studenten in een luxe verzamelbox. Met een extra-schijfje met bonusmateriaal: deleted scenes, bloopers van de docent, trailers van andere cursussen, the making of... En alles natuurlijk wide screen, high definition en dolby surround, volledig menu-gestuurd, met ondertiteling voor de buitenlandse studenten (Frans, Spaans, Noors, Innuit, etc.).

Ook kunnen de discs worden voorzien van leuke animatie, om iets uit het college mee te illustreren en zo de stof te verduidelijken. Vooral mijn colleges strafrechtsgeschiedenis lenen zich hier uitstekend voor. Dat dan bijvoorbeeld Jip en Janneke in beeld verschijnen om het gebruik van de pijnbank uit te leggen. “Ga hier maar even liggen, Janneke...”. Ook moord en doodslag kunnen zo op een heel ontspannen wijze worden behandeld. “Doe je ogen maar even dicht, Janneke...”. Vierendelen, radbraken en spietsen zijn in dit verband ook heel geschikt. Bij de behandeling van de zedendelicten dient enige voorzichtigheid te worden betracht. Meekijken gewenst.

Vakwerk

Geert Wilders mocht Engeland niet in. Vervelend. Hij mocht er wel weer uit en dat is ook vervelend. Hij is nu begonnen aan een verkiezingstournee en heeft daarbij allereerst Waddinxveen aangedaan. Dat is een plaats in Nederland. Ligt volgens mij vlakbij Madurodam. Of erin.

Bij verkiezingen schijnt de uitslag in Waddinxveen van cruciale betekenis te zijn. Waddinxveen kan het verschil maken. Daarom sprak Geert er maandag de bevolking toe. De burgemeester van Waddinxveen – heus, een echte burgemeester, met een echte ambtsketen – had verscherpte veiligheidsmaatregelen getroffen want er werden wel veertig demonstranten verwacht. Veertig! Zie de boel dan maar eens binnen de perken te houden. Dat heeft de burgemeester dan ook gedaan. Letterlijk. Hij heeft de demonstranten een speciaal voor de gelegenheid afgezet vak toegewezen waarin zij mochten protesteren. En natuurlijk werden de omwonenden gewaarschuwd voor geluidsoverlast.

Wat moet dat een triest gezicht zijn geweest. Veertig roepende mensen in een vak in Waddinxveen. En het regende ook nog. Eén demonstrant schijnt aangehouden te zijn omdat hij – en ik citeer – ‘een verfbom en enkele scherpe voorwerpen’ bij zich had. Na te zijn verhoord is hij weer op vrije voeten gesteld. Het bleek om een hair stylist te gaan.

Ben ik in beeld?

Een naaste collega van mij is gaan werken op de Vrije Universiteit. Ik vind dat erg fijn voor hem want ik heb nu zijn kamer. Maar ook voor hem is het leuk, aangezien ze daar in Amsterdam iets nieuws aan het uitproberen zijn: sms-colleges. Nou ja, nieuw... Op onze eigen juridische faculteit is daarmee ook al eens geëxperimenteerd, lang geleden, toen de mobieltjes nog van bakeliet waren; sommige zelfs nog van hout. Het was geen doen voor de studenten: moesten ze tussen al hun gewone sms-jes door ook nog eens reageren op vragen van de docent. Kies 1 voor ‘ja’, kies 2 voor ‘nee’, 3 voor ‘weet niet’ en 4 voor ‘ga alsjeblieft verder met de les’. Bovendien hadden niet alle studenten bereik, een probleem waarmee docenten ook vaak te maken hebben.

De Tilburgse juristen zijn intussen allang weer met iets anders bezig. Sommigen laten hun colleges opnemen op film. En dit niet zozeer voor studenten die die dag niet aanwezig konden zijn, bijvoorbeeld omdat het regende; nee, voor alle studenten, zodat ze thuis het college nogmaals kunnen volgen en kijken of ze het deze keer wel begrijpen. In verband met de kijkcijfers zou het wel een goed idee zijn als de docent zich terzijde liet staan door een leuke assistente (m/v – maar eigenlijk v), die zodanig gekleed is dat de aandacht van de zaal niet verslapt. Deze zou zich dan bijvoorbeeld met een microfoon onder de studenten kunnen begeven, voor het geval dat iemand iets op te merken heeft dat betrekking heeft op het college. Dit is misschien niet zo’n goed voorbeeld.

Wellicht zou men, in samenwerking met de Vrije Universiteit, tot een nog veel grotere vernieuwing van het onderwijs kunnen komen. Namelijk: laat de studenten het college opnemen op hun mobieltjes! Dan is er de nodige interactie in de zaal. En dan kunnen ze vervolgens de hele verdere dag met elkaar sms-en en msn-en over de behandelde stof. Ook eventuele hulplijnen kunnen worden ingeschakeld. En mochten er later nog vragen zijn: de docent zit klaar voor zijn webcam om ze te beantwoorden!

Wij komen ons melden

Ik weet niet of Philip mijn blog leest. Philip is de rector. Hij heeft ons juristen nog niet zo lang geleden een mooi cadeau gegeven toen hij afscheid nam als decaan van de juridische faculteit: ‘activerend onderwijs’, met docentmentoren, en studiecoaching, en met naambordjes. Ik heb er zelfs twee. Eén waarop mijn naam goed is geschreven. Dit alles moet ertoe leiden dat meer eerste-jaarsstudenten een positief BSA krijgen. Studenten die positief worden bevonden zijn goede studenten en gaan door naar het tweede jaar.
O jee. Laat ik nu juist enkele van deze tweejarigen gisteren eruit hebben gezet omdat zij zaten te keten tijdens het college. Flauw? Nee hoor. Tijdens mijn colleges mogen studenten keten zoveel zij willen, en ook praten en zingen is toegestaan, maar dat alles wel buiten de collegezaal. Vandaar. Ik heb gezegd dat ze zich maar bij de rector moesten gaan melden. Sorry Philip! Laat ze het reglement maar overschrijven. Of maandag een halfuur eerder op school laten komen. En dan melden bij de portier. Dat zal ze leren!

FITNESS !

Een gezonde geest in een gezond lichaam. En dus gaan we sporten en aan onze conditie werken. Bijvoorbeeld bij een van de vele filialen van Fit for free. Waarom daar? Omdat daar de veiligheid van de sporters voorop staat. Daar geldt namelijk een verbod op het sporten met hoofdbedekking. Geen petjes. En ja hoor, daar gaan we weer, ook geen hoofddoekjes. “Bij ons kun je voor een lage prijs fitnessen. Dat trekt hangjeugd, jongens met petjes, die behoorlijk intimiderend over kunnen komen. Bij ons moet iedereen zich veilig kunnen voelen”, aldus een woordvoerder. Blijkbaar niet zo’n heel gezonde geest, deze man. Het is kennelijk geen eenvoudige zaak om een hangjongere te onderscheiden van een jongen met een petje. En al even moeilijk is het om een jongen met een petje en een moslima met een hoofddoekje uit elkaar te houden. De verschillen zijn ook zo klein, bijna niet te zien.

Gelukkig ziet minister Van der Laan ze wel. Inderdaad, die van Integratie. En dus moeten vrouwen gewoon mogen sporten met hoofddoekjes om. Chapeau! Pet af voor de minister. Of op natuurlijk.
Misschien wel een leuk idee voor Geert Wilders voor een nieuwe film: FITNESS ! Een film vol krachtexplosies, knallende prestaties, aanslagen op het lichaam. Opzwepende muziek, snelle montage. En bovenal veel moslima’s, met de nieuwste sporthoofddoekjes van Adidas en Nike.

Het wachten is nu op een speciale sportburqa.

Hallo mijnheer

Over de oude Pitlo, de Amsterdamse hoogleraar burgerlijk recht wiens naam voortleeft in een naar hem vernoemde serie handboeken, gaat het verhaal dat hij niet erg toegankelijk was voor studenten. Als zij hem in de gang aanspraken, liep hij gewoon door. Wilde een student hem spreken, dan moest er een afspraak worden gemaakt en dit diende te gebeuren door middel van een brief. (Voor de jongere lezers: een brief is een soort mail maar dan van papier en handgeschreven, bijvoorbeeld met een balpen). Toch kreeg eens een student geen antwoord op zijn schrijven. Zijn brief bleek niet in behandeling te zijn genomen. Hij was geschreven op roze briefpapier.

Wekelijks bereiken mij talloze mails van studenten. De meeste daarvan beginnen met een beleefd ‘beste dhr. Broers’, sommige met een vriendelijk ‘hallo mijnheer’, enkele met een joviaal ‘hoi’, ‘hai‘ of ‘hey’. Dan volgt dikwijls een korte persoonsbeschrijving van degene die zich op deze wijze tot mij richt, zodat ik weet met wie ik te maken heb. Zoals: ‘Hallo mijnheer, ik heb les van u, eerder dit jaar heb ik met u gesproken over mijn werkstuk (ik ben dat blonde meisje)’. O, bent u dat blonde meisje... Een zaal vol studenten waarvan er één blond is. Ook wat betreft haar haarkleur. Het mij toegstuurde berichtje eindigt dan met een welgemeend ‘groeten’ (m) of ‘groetjes’ (v). Een collega van mij ontvangt wel eens mailtjes van eerste-jaarsstudenten die eindigen met ‘liefs’, maar die collega is een vrouw en die studenten ook en dan schijnt dat te kunnen.

Ik heb één keer een mail van een studente gehad die had geprobeerd haar boodschap op een ouderwetse zo-hoort-het-manier onder mijn aandacht te brengen. De aanhef was veelbelovend: ‘Geachte heer Broers. Langs deze weg wil ik u vragen...’. Toe maar. Vervolgens een in correct Nederlands gestelde boodschap, zonder vreemde afko’s, zonder glimlachende :-) of knipogende ;>) gezichtjes. Tsjongejonge. Het einde van de mail kwam in zicht – een spannend moment, zou het haar gaan lukken? Ja, nog maar een paar woorden... Ja, ja, ja... Nee. ‘In afwachting van uw reactie verblijf ik, de groeten’. De groeten! Ach ja, ze heeft het tenminste geprobeerd. Groetjes terug.

Nomen est omen

De Juristen Vereniging voor Afgestudeerden in Tilburg, JUVAT, houdt elk jaar een studiedag. Ik kom daar nooit. Gisteren ontving ik de bundel lezingen die zijn gehouden op de JUVATdag 2007. Toch mooi op tijd. De eerste bijdrage trok meteen mijn aandacht, aangezien daarin de Projectleider Veiligheid van ons eigen Tilburg aan het woord kwam. Ik wist helemaal niet dat wij die een hadden. In nog geen tien pagina’s wordt door de Leider stilgestaan bij allerhande maatregelen die de afgelopen jaren zijn genomen om de veiligheid in Tilburg te vergroten en te waarborgen. De taal is medium dry met hier en daar wat trendy termen om de frisheid van de initiatieven tot uitdrukking te brengen. Zo kwam ik te weten dat onze gemeente tegenwoordig is gemodelleerd tot het 'Veiligheidshuis Tilburg'. Binnen dit Veiligheidshuis is sprake van een ‘Ketensamenwerking’ tussen professionals uit de dwang-, drang- en zorgketens en dit alles heeft onder meer tot doel de ‘cliënt’ aan te zetten tot gedragsverandering. De cliënt? Jawel, de cliënt, meer bepaald een ‘overlastgevend crimineel persoon’. De resultaten van al deze inspanningen schijnen heel bevredigend te zijn, althans in een tweetal pilotgebieden. Fijn voor de Projectleider.

Intussen wordt Huize Tilburg de laatste tijd geteisterd door een keten van roofovervallen door behoorlijk gewelddadige, veelal jeugdige, overlastgevende criminele personen. We hebben daarmee zelfs de top 10 gehaald van meest criminele steden van Nederland. Altijd leuk zo’n competitie, zeker als Willem II het weer een beetje laat afweten. Eindigen we misschien toch nog ergens op de eerste plaats. Er is ook een nieuw gebied bijgekomen dat als pilot kan dienen omdat het veel te lijden heeft van overlastveroorzakende criminele personen: de Korvelseweg, waar in 2007 welgeteld 53 geweldsdelicten, 25 bedreigingen, 20 berovingen en 115 diefstallen plaatsvonden. O ja, en zes aanrandingen en twee verkrachtingen. Aan dit rampgebied wordt dit jaar dan ook extra aandacht besteed. Er worden daar namelijk vijf camera’s geplaatst om de boel in de gaten te houden en dat zal zeker preventief gaan werken. Vijf camera's! Dit zal de Projectleider Veiligheid tot tevredenheid stemmen. Nu kan deze nog beter over ons waken. De naam van de projectleider is S. Laaper.

My wooden shoe is breaking

Gefeliciteerd Jos Swanenberg. De dag waarop mensen mijn verjaardag vierden was ook voor Jos Swanenberg een bijzondere dag. Op 1 februari is Jos Swanenberg - een taalkundige uit Berlicum (!) - namelijk in dienst getreden als (deeltijd) hoogleraar ‘Diversiteit in taal en cultuur in Noord-Brabant’. Professor Swanenberg gaat zich bezighouden met een onderzoek naar Brabantse dialecten. Mijn klomp brak toen ik dit bericht las (in een ook al Brabants dagblad). Dat dit mogelijk is op een universiteit die haar best doet om Engels tot voertaal van de campus te maken, waar steeds meer colleges in deze taal worden gegeven, waar een heuse 'Food Plaza' is, en een 'Montesquieu Building', waar men understanding society in het vaandel voert... My wooden shoe was breaking! Mijn eigen onderzoek naar de geschiedenis van het strafrecht, geïllustreerd met kleurrijke voorbeelden uit de Brabantse rechtspraktijk, scoort hooguit een ‘doet leuk mee’ in de onderzoeksverslagen. Wil ik echt meedoen, dan moet ik mijn onderzoek toespitsen op gebieden buiten Brabant en liefst ook buiten Nederland, en daarvan verslag doen in het Engels in een buitenlandse periodiek. Maar misschien zit ik gewoon op de verkeerde faculteit.

Intussen begreep ik dat understanding society ons nieuw visitekaartje is, dat in de plaats is gekomen van het motto ‘geworteld in de katholieke traditie’. Inderdaad, dat zinnetje dat onder dat droeve boompje stond, met die poppetjes en die blokjes. Wie heeft die nieuwe slogan eigenlijk bedacht? De rector zelf? Nee toch zeker. Waarschijnlijk is een reclamebureau hiervoor verantwoordelijk. Dan hebben enkele frisse reclamejongens en -meisjes een paar weken of zelfs maanden hierover zitten brainstormen. En dan is dit het resultaat. Over hun uurloon zullen we het maar niet hebben. Creativiteit kan al zo moeilijk in geld worden uitgedrukt. Je zit zo gauw te laag.

Zouden de leden van het college van bestuur elkaar tevreden aangekeken hebben toen zij het resultaat hoorden? Zouden zij niet stiekem hebben gedacht our wooden shoes are breaking as well? Of dachten ze: het is Engels dus het is goed. Het is bovendien begrijpelijk Engels. Ook de maatschappij schijnen wij dus te begrijpen. Zouden al die dialectische types uit Berlicum, Den Dungen en Maaskantje (die ergens toch ook deel uitmaken van de samenleving) òns nog wel kunnen begrijpen? Je hoeft het ze niet te vragen. Je verstaat hun antwoord toch niet. Behalve Jos Swanenburg dan. Goed dat die man er is gekomen.