Verhuisbericht

Ik wil al mijn trouwe lezers even laten weten dat ik met ingang van morgen op een nieuwe, eh, dinges, een nieuwe blog of zo... dat ik daar dus voortaan op aan het bloggen ben. Of zoiets. Dit geldt ook voor de minder trouwe lezers, en voor trouweloze lezers, en getrouwde lezers. Pardon, dat moet lezeressen zijn.

Een nieuwe blogdinges dus. Daar kun je automatisch op terecht komen via de elektronische Univers. En dan mijn, eh, ikoontje aanklikken. Of foto. Of iets anders waarvan je denkt dat het met mij te maken heeft.

Voor mensen die op grond van religieuze of levensbeschouwelijke argumenten, of wegens tijdsgebrek, Univers niet lezen bestaat er ook een rechtstreekse weg. Daar komt-ie:

http://broersblogt.wordpress.com/

Ik herhaal voor alle duidelijkheid:

http://broersblogt.wordpress.com/

Ik hoop jullie daar te mogen begroeten.

Als ik er zelf tenminste ook geraak...

Over smaak valt te twisten

Grublit is afgelopen. De Week van het Absurde is voorbij. Hoewel... Gisteren is in Tilburg het festival “Incubate” begonnen, dat een volle week moet gaan duren. Hoogtepunt van deze week zal ongetwijfeld de zaterdag zijn, aangezien op die dag de beroemde Oostenrijkse kunstenmaker Hermann Niets een performance zal verzorgen. Deze performance (het woord alleen doet mij al huiveren) bestaat in het plaatsen van een met bloed besmeurde, naakte vrouw onder een opengereten varken. Hij doet dit soort dingen wel vaker: mensen insmeren met bloed van dode dieren, of hen bedekken met de ingewanden daarvan, of dierenlijken kruisigen. Het zal allemaal wel iets te betekenen hebben. Mij ontgaat wat dat dan wel mag zijn, maar dat is wel vaker het geval.

Zowel het Comité Dierennoodhulp als de Stichting Rechten Voor Al Wat Leeft heeft intussen aangifte tegen de kunstenmaker gedaan, alsook tegen de gemeente Tilburg en de festivalleiding. De organisaties vinden het optreden van de Oostenrijker absoluut niet kunnen. Gelijk hebben ze. Zelf snap ik ook niet waarom die vrouw nou weer per sé naakt moet zijn. Zou er geen compromis mogelijk zijn, denk ik dan, zodat de voorstelling in een wat aangepaste vorm door kan gaan? Bijvoorbeeld een met bloed besmeurd, naakt varken onder een opengereten vrouw... Maar dat zal wel weer geen genade vinden in de ogen van de Stichting Rechten van het Mens. Misschien dan een naakt vrouwelijk varken onder een opengereten Oostenrijkse kunstenaar? Dit lijkt me een aardige oplossing, maar de kans blijft natuurlijk bestaan dat er verzet komt van allochtoonse zijde omdat een varken geen rein dier is. Bovendien is het verschil met degene die erboven hangt in dit geval niet voor iedereen even duidelijk. Ook wat reinheid betreft niet.

En intussen vraag ik me af, of Tilburg wellicht aan Oirschot haar primeur wil ontnemen. In dat dorp gaat namelijk volgende week maandag de “Week van de Smaak” van start. En nu wil het mij voorkomen dat Tilburg met dat Incubate-festival snel haar eigen Week van de Smaak heeft geïntroduceerd. Ook slechte smaak is immers smaak.

Benieuwd wat we vanavond eten...

Alleen rond de wereld

He gatver, ben ik net lekker door de nieuwe Univers aan het bladeren, die van papier dus, vandaag verschenen, het is nog wel even wennen aan die nieuwe lay-out, en aan die Engelstalige pagina’s midden in het blad, en waarom schrijven er eigenlijk geen studenten in deze universiteitskrant... Maar goed, ik ben dus aan het bladeren in de Univers, kom ik daar ook al een berichtje over die Laura tegen. Dat dertienjarige meisje dat in haar eentje om de wereld wil gaan zeilen. De afgelopen tijd kwam ik haar ontevreden gezicht geregeld tegen in de krant, op de teevee en zelfs op de radio. Kan dat dan zomaar, zo’n reis rond de wereld? Hoe zit het dan met school? Huiswerk per flessenpost?

Gelukkig is de zaak voorgelegd aan de rechtbank Utrecht. Die is heel wat gewend. Die oordeelt wel vaker over dit soort vreemde gevallen. In 2002 bijvoorbeeld over een meisje van achttien jaar dat in haar slaap een logée had trachten te wurgen. Toen dat niet lukte, had zij de ander neergestoken, nog steeds in diepe slaap gedompeld. De ander was wel wakker geworden. En twee jaar later werden de Utrechtse rechters geconfronteerd met een 65-jarige man die aan het begrip ‘paardrijden’ een geheel nieuwe invulling had gegeven. Hij had twee pony’s verkracht, zij het niet gelijktijdig. En nu is er dus een dertienjarige pre-puber die Alleen op de wereld wil naspelen in een maritieme variant. Wat moet je daarmee aan? Opsluiten? Of toch eerder die ouders?

Het vervelende is, dat die meid allerlei leeftijdsgenoten het hoofd op hol brengt. Zo heeft een vriendin van mij een dochter in dezelfde leeftijdscategorie. Die is ook een jaar of dertien. Die dochter dus, niet die vriendin. Die wilde ook ineens alleen rond de wereld gaan zeilen. En wat heb je toen gezegd, vroeg ik haar. Die vriendin dus, niet die dochter. Zij had deze laatste geantwoord: Alleen de wereld rond in een zeilboot? Ben je nou helemaal? Geen sprake van! Komt niets van in! Neem je kleine broertje maar mee...

Een tweespraak (en ook nog een prijsvraag...)

Een bijdrage in het kader van “Grublit – festival van het absurde” dat vandaag in Tilburg van start gaat.

– En de FiloSoof vroeg mij: hebt gij waarlijk niets beters om over te schrijven dan over het verscheiden enen zanger van lichte liederen – gij immers, een buitengewoon opmerkelijke man, even opgewekt als getourmenteerd, met een volstrekt onafhankelijke geest en een universele belangstelling, uitzonderlijk begaafd, met een mateloze ambitie, gecombineerd met een tomeloze werklust, daarbij ongetwijfeld creatief, met een aangeboren mensenkennis en een verbluffend originele fantasie, ook zeer geestig en ad rem, bovendien vrijwel volmaakt gebouwd en altijd smaakvol gekleed, welgemanierd, goed van de tongriem gesneden en bij dat alles van een hartverscheurende bescheidenheid?

– En ik antwoordde: eh... wat was de vraag ook alweer?


(Prijsvraag: Uit welke roman, geschreven door een auteur die door zijn critici arrogantie en zelfingenomenheid wordt verweten, is in bovenstaand blog een passage vrijelijk overgenomen? De goede inzenders komen in aanmerking voor een Meet & Greet met Broers Blogt! Een gezellig samenzijn boven een goede maaltijd en een mooie wijn, in een restaurant naar eigen keuze – zodat de prijswinnaar in eigen hand heeft, hoeveel hij aan het einde van de avond moet afrekenen.)

Zand erover

Het schijnt dat Michael vandaag is begraven. Michael wie? Michael Jackson. Mooie gelegenheid voor mij om mijn excuses aan te bieden voor mijn blogbericht Hoe ik de afgelopen dagen mijn muziekminnende medemensen heb weten te irriteren met een minimum aan inspanning... Het stukje bestaat uit twee woorden: “Michael wie?”. Blijkbaar hebben mensen zich hieraan gestoord en zo’n begrafenis is natuurlijk een mooie gelegenheid tot het aanbieden van excuses. En daarna: zand erover!

Ik heb het desbetreffende stukje geschreven vlak nadat Michael Jackson was overleden en werkelijk iedereen het over zijn dood had. Heb je het al gehoord? Weet je wie dood is? Michael Jackson! Michael Jackson? Ja, Michael Jackson, erg hè? En hij maakte zulke leuke liedjes, en hij was zo lief voor zijn kinderen, en ook voor andere kinderen.
Nu liep ik al een tijdje rond met het idee om een stukje te schrijven met een heel erg lange titel en een heel korte inhoud, maar die korte inhoud moest dan wel een zo groot mogelijke impact hebben. Dat is aardig gelukt, dacht ik zo, mede gezien het feit dat ik maar liefst twee (2) reacties heb mogen ontvangen. Wel leuk, aangezien het gewraakte stukje ook maar uit twee woorden bestaat. Dat is één kritische reactie per woord, zoals de snelle rekenaars onder mijn lezers zullen hebben uitgerekend.
Beide reacties zijn afkomstig van vrouwen. Dat moet wel. Hun schuilnamen doen zulks vermoeden. Bovendien hebben vrouwen niet zo’n sterk ontwikkeld gevoel voor humor. De meeste vrouwen niet althans. In elk geval niet de vrouwen die ik ken. Maar dat kan natuurlijk aan mij liggen. Dat ik gewoon de verkeerde vrouwen ken. Mijn vader heeft me zulks menig maal voorgehouden. Die vader toch... Maar ik dwaal af.
O ja, Michael Jackson. Het was natuurlijk helemaal niet mijn bedoeling om hem belachelijk te maken. Dat had hij ook niet nodig. Dat ik dat voor hem deed, bedoel ik. Welbeschouwd is de enige die in het stukje belachelijk wordt gemaakt de schrijver zelf. Hij immers (dat ben ik dus) blijkt de enige in zijn omgeving te zijn die Wacko..., pardon, die Michael niet kende. Wat een malle toestand. Zelfspot heet dat.

Ik denk dat Michael er zelf ook wel om had kunnen lachen. Voor zover zijn gezicht dat nog toeliet natuurlijk.

Vakantiememoires (vervolg)

Deze zomer waren ook onze Nederlandse gevangenen weer eens in het nieuws, aangezien daarvan de helft aan psychische problemen schijnt te lijden. Die hebben dan een misdrijf gepleegd, maar dat komt omdat ze ADHD hebben, of borderliners zijn. Dan doe je dat soort dingen nu eenmaal. Je moet je energie toch op enige manier kwijt? En in de gevangenis leveren die psychische aandoeningen grote problemen op, omdat je in zo’n gebouw natuurlijk toch ergens best wel een beetje het gevoel hebt dat je opgesloten bent. Vervelend is wel dat de Nederlandse gevangenissen over onvoldoende ‘behandelplaatsen’ beschikken om al deze mensen te helpen, zo is gebleken.
Onvoldoende behandelplaatsen? Laat ze gewoon gaan fietsen, zoals in Frankrijk. Daar vond deze zomer een alternatieve Tour de France plaats, speciaal georganiseerd voor gevangenen zodat die er ook eens een paar dagen uit waren. Lekker trappen. Fijn uitwaaien. Deze penitentiaire tour was erg spannend. Tijdens de etappes waren er voortdurend ontsnappingen, maar de vluchters konden telkens weer worden achterhaald. Het leek België wel.
In België ontsnappen namelijk elke week wel wat gevangenen. En nog zitten de cellen daar overvol. Men heeft dan ook besloten om Belgische boeven onder te brengen in een soort gastgevangenis, namelijk de penitentiare inrichting van ons eigen Tilburg. Die heeft in het verleden ook al als proeftuin gediend toen men ging experimenteren met twee gevangenen in één cel. En nu dus met Belgen. Er worden overigens alleen Vlamingen gestuurd, want die kun je beter verstaan dan Walen en dat bevordert de integratie en de verbroedering onzer volkeren. Bij mijn vakgroep is dat ook heel mooi gelukt.

Nu we het toch over Belgen hebben. Er was in de vakantiemaanden een heuse staking onder Poolse aardbeienpluksters in Brabant. Het is een bekend gegeven dat aardbeien, behalve in supermarkten, ook op het platteland te vinden zijn. Zij moeten dan nog wel worden geplukt, en daar zijn die Poolse werkneemsters voor. Die plukken graag. Probleem is wel dat het erg losbandige types zijn, maar daar hebben de Brabantse boeren wat op gevonden. Namelijk een uitgebreid stelsel van geldboeten, oplopend tot 250 euro. Dat is toch al gauw zo’n 1038 zlotys. Deze boeten moeten worden betaald als iemand bijvoorbeeld praat tijdens het werk, of naar de wc gaat, of een mobieltje bij zich heeft, te lange nagels heeft, te veel make-up op heeft en ga zo maar door.
Mooi systeem toch? Misschien wel een goed idee voor het nieuwe collegejaar, zo’n lijstje met geldboeten. De meeste overtredingen kunnen zo worden overgenomen van dat aardbeienlijstje. Het systeem zou zeker kunnen worden ingevoerd in het eerste jaar van de rechtenstudie, in het kader van het ‘activerend onderwijs’ dat daar in de werkgroepen plaatsvindt. Maar dat zal wel weer niet mogen. Dan zullen de studenten wel weer gaan klagen en mopperen en boos worden. Misschien gaan zij zelfs wel in staking, net als die Poolse pluksters.

Ik ben eigenlijk best benieuwd hoe een stakende werkgroep er uitziet. Studenten die in de banken hangen? Die hun boeken en syllabi thuis hebben gelaten? Geen antwoord geven op vragen? Niets opschrijven? Misschien kunnen ze dan wel even kenbaar maken dat ze in staking zijn, want anders denkt de docent dat hij met een gewone werkgroep te maken heeft.

Vakantiememoires

Jawel! Weer terug na twee maanden te zijn weggeweest. En wat is er toch een hoop gebeurd in die twee maanden. Ik doe zo maar even een greep: Michael Jackson is dood. O nee, die was al dood. Ik bedoel, vóór ik op vakantie ging. Ik vond hem er in de clip Thriller trouwens al slecht uitzien. Verder is de Amerikaanse zanger Willy DeVille op relatief jonge leeftijd gestorven. Hetzelfde geldt voor John Lennon.
Ook erg triest was dat busongeluk in Spanje waarbij diverse mensen zijn omgekomen, en ook verschillende Nederlanders. In de media werd daarbij benadrukt dat zich onder de slachtoffers een aantal “licht verstandelijk gehandicapten” bevond. Waarschijnlijk werd dit gedaan om het zieligheidsgehalte nog wat verder op te schroeven. Maar ik vond het toch een beetje vreemd, want volgens mij zijn de meeste vakantiegangers in Spanje licht verstandelijk gehandicapt.

Nu bevond ik mijzelf deze zomer ook in Spanje, maar dat was voor het werk, namelijk dat congres over jeugdcultuur waarover ik in mijn vorige blog heb geschreven. Dat congres is een geweldig succes geworden! Vooral het onderdeel Lichaamstaal verstaan wij allemaal was zeer de moeite waard. Zie onderstaande sfeerimpressie van mijn vaste fotograaf Jan H, tevens winnaar van de prijsvraag “Zoek de piercing”. Na dit onderdeel dienden wij onze mening over blonde vrouwen op hoofdpunten te herzien. Ook het daarop volgende onderdeel Comazuipen voor beginners was een absoluut hoogtepunt. Van de andere onderdelen kan ik me helaas niet zoveel meer herinneren, maar die schijnen ook erg leuk te zijn geweest.

Op de terugweg naar Nederland kwam er een zeer donkere Spanjaard naast me in het vliegtuig zitten. Hij was enigszins vreemd gekleed. Hij drukte zich uit in een gebrekkig soort Nederlands (gelukkig kijk ik veel tentamens en werkstukken na, dus dat was niet zo’n probleem). Hij heette Piet. Hij was op weg naar Nederland om daar de supermarkten en drogisterijen alvast van zakken pepernoten te voorzien. Pepernoten? Het is hartje zomer! Jawel, pepernoten; die horen namelijk eind augustus in de schappen te liggen. Dan kunnen de mensen alvast in de stemming komen voor december. Nederlanders hebben blijkbaar een lange tijd nodig om ergens voor in de stemming te komen.

Binnenkort meer. Ik ga nu eerst mijn verlanglijstje maken. En vanavond mijn schoen zetten.